Komentarze: 1
Dlugo nie moglam sie zdecydowac na rozpoczecie pisania pamietnika w necie. Zawsze bylam wierna tradycyjnym formom :) Az w koncu..... jestem. Jest kilka blogow, ktore czytam codziennie z zapartym tchem, nieraz nawet czuje jakbym czytala o sobie. No coz zycie bywa przewrotne i moze gdzies jest ktos kto przypomina mnie bardziej niz moj rodzony brat :)
Dzisiaj rano jechalam do pracy razem z mezem i jego siostra. Wkurzylam sie niesamowicie, bo Dajana (wiem ze to dziwne imie, ale w rodzinie mojego meza to normalka) dobrze wie, ze u nas cienko z kasa, a wyskoczyla, ze mamy kupic dla ich kota tabletki. Teraz to juz jest kot mamy Dawida i Dajany, a my mamy swojego. Brrrrrr. I juz od rana nerwy. W ogole Dajana mnie ostatnio troche drazni. Mamy cos w rodzaju blizniaka z nia i tesciowa, a Dajana wchodzi do nas jak do siebie. W sobote zmieniam zamki, bo juz mnie to wyprowadza z rownowagi, ze Dajana ma klucz i przychodzi do nas pod nasza nieobecnosc. W koncu to NASZ dom. Moze to glupie, ale mnie to drazni i juz. Poza tym zdecydowalam sie na mieszkanie w tej dziurze tylko ze wzgledu na Dawida. Wiem, ze dla niego bardzo duzo znaczy, ze ta budowe zaczal jeszcze jego tato. Gdyby nie to zdecydowanie wolalabym wybudowac sie gdzies blizej Wroclawia mojego ukochanego. A teraz do pracy dojezdzac trzeba :( Ale pociesza mnie to ze nie tylko ja codziennie pociagiem smigam :) Na dzisiaj to chyba tyle bo za prace sie musze zabrac, tyle roboty jest, ze nie wiem czy do emerytury sobie z tym poradzimy :)